Op 16 april is de jaarlijkse Brabantse Filmmanifestatie gehouden in Oss. Dit is de regionale wedstrijd van de Brabantse videofilmclubs.
We hebben genoten van 14 prachtige films van de beste Brabantse Niet-Professionele filmers.
De organisatie was in handen van Videofilmclub OASE.
De winnaars zijn:
1e prijs |
Sine Tempore |
Tony Jacobs |
2e prijs |
Dynamisch beekdal "de Aa" |
Leo van de Veerdonk |
3e prijs |
BE FREE |
Henny van der Burgt |
De genomineerden voor het Nationale Festival voor de Niet-Professionele Film in november in Zeist zijn:
Sine Tempore |
Tony Jacobs |
Dynamisch beekdal "de Aa" |
Leo van de Veerdonk |
BE FREE |
Henny van der Burgt |
Plas-Dras: de perfecte combinatie |
Mila Demmers |
In de voetsporen van Pieter de Hoogh |
Ruud Scheidel |
Met Herman in Ruhpolding
Herman Lenting
Juryrapport van Paulien van den Tempel
Strekking
Kennismaking met het plaatsje Ruhpolding in de Beierse Alpen
Structuur
Na mooie titel en een bezoek aan het gemeentehuis bezoeken we de parochiekerk, het kerkhof, de grafkapel en dan herhalen we het begin.
Vormgeving
Mooie titel. De kaart is te onduidelijk om iets toe te voegen. Ook de ligging aan de B305 helpt niet veel. Zeg dan gewoon: ligt in de Beierse Alpen.
Mooie opnames, maar door de eigenaardige voice-over komt het niet goed tot zijn recht.
De voice-over leest voor in plaats van te vertellen, haalt adem waar tekst door moet lopen, gaat te snel door waar pauze moet komen (ruimte voor de priestergrafkelder te krijgen. Het middenstuk ….) en legt klemtonen verkeerd: “stelt de preekstoel vóór” is heel wat anders dan “stelt de préékstoel voor”.
Aan het eind wordt tekst herhaald in een introductie van het plaatsje die we aan het begin zouden verwachten.
Muziek is deels passend, deels wat dramatisch.
De jaarlijkse Biathlonkampioenschappen vallen wat uit de lucht zonder plaatje erbij.
Spanning
Moeilijk de aandacht bij het beeld te houden door de tekst
Juryrapport van Rik Kapoen
Inhoud
Een deel van een reisverslag van een verblijf in de Beierse alpen
Structuur
De film kenmerkt zich door een thematische aanpak. Dit is verfrissend gedaan.
Vormgeving
Bij de filmische vormgeving vallen de mooie stabiele beelden met statief gefilmd op. Dat geeft rust. Er zijn goede camerabewegingen. Goed verstaanbare De voice-over is goed verstaanbaar en de research zorgt voor adequate informatie. De thematische aanpak is goed geslaagd
De film is te traag door de te lange de shots. De montage had hier kritischer mogen zijn. Omdat er geen spanningsbogen en diepere lagen zijn, maakt dit de film minder interessant voor een breed publiek.
Afsluitend
De film is een mooie persoonlijke herinnering aan een prachtige reis.
Juryrapport van Hay Joosten
Strekking
Een vakantie in Zuid-Duitsland.
Verhaalstructuur
Deze vakantiefilm is in eerste instantie gemaakt voor Hermans familie en bekenden. De titel verwijst daar ook naar. Maar voor buitenstaanders blijven er vragen; wie is Herman? Leren we hem kennen? Verleidt Herman ons om met hem Ruhpolding te bekijken? Van alles een klein beetje. Ongetwijfeld zullen familie-, clubleden en collega’s deze film waarderen. Daarmee is Hermans missie geslaagd. Maar om een nominatie te krijgen voor een vertoning op het landelijk festival wordt deze film aan een aantal criteria getoetst en moet ik constateren dat deze film voor een groter publiek een aantal gebreken heeft. Het grootste probleem vind ik de grote mate van toevalligheid waarmee de film is ontstaan en verteld. Bedenk dat met net zo veel moeite, maar meer voorbereiding en enige research, er veel meer uit deze film te halen was geweest. Zonder enige voorbereiding leidt dit soort vakantiefilms in het algemeen aan bloedarmoede. De Verhaalstructuur wordt tijdens de montage uit nood geboren en er wordt een voice-overtekst geschreven om ons door de film te leiden.
Filmische vormgeving
Als er geen duidelijk verhaal is en er geen vooraf gemaakte keuzen zijn, dan bepaalt de situatie ter plekke wat je gaat vertellen, dan ontstaat er toeval en veel onduidelijkheid. Je kan als maker voor zo’n toeval kiezen maar dat vraagt wel veel ervaring, onderzoek ter plekke en verbeeldingskracht. Dat is met deze film niet gelukt. De maker heeft weliswaar verzorgde stabiele beelden gemaakt maar vertelt daarmee te veel een terloops verhaal.
Geluid. De zelf ingesproken voice-over is kenmerkend voor dit soort vakantiefilms. Zo’n keuze is prima voor een beperkte doelgroep van familie en bekenden. Het geeft iets persoonlijks en dat is goed maar voor een groter publiek ligt dat anders. De maker heeft ook zelf zijn voice-overtekst geschreven. Deze is soms te detaillistisch met niet functionele jaartallen en namen. Voor dit soort vakantiefilm is dit niet nodig en blijft deze informatie niet hangen. Verder vroeg ik me af waarom de maker de introductietekst op het eind van de film nogmaals gebruikt? Waarom het muurgedicht in het Nederlands vertalen? Wil je toch met zo’n film een groot publiek bereiken dan moet alles kloppen en is het raadzaam van tevoren research te doen, een plan te maken, de voice-overtekst op te schonen en een beter geschoolde stem te gebruiken.
Muziek. De muziekkeuze geeft de film een niet ingeloste dramatische lading en bedoeling. Waarom deze keuze? De functie van set-noise wordt maar summier ingezet.
Montage. Soms ontstaat het schaareffect omdat informatie van de voice-overtekst en het actuele beeld uit elkaar lopen (madonna stukje, Grafkapel). Dat geeft verwarring bij de kijker. Pas het beeld aan of de voice-overtekst.
Be Free
Henny van der Burgt, Jan Verburgh
Juryrapport van Paulien van den Tempel
Strekking
Een videoclip van een lied met een voortitel die uitlegt hoe het is ontstaan
Structuur
Voortitel zonder geluid tegen zwarte achtergrond, dan komt het lied, en dan de aftiteling in de instrumentale afronding van de muziek
Vormgeving
We zien een koor in stemmige herfsttinten gekleed, behalve de geheel kobaltblauwe leadzangeres. Zij staan en lopen in wisselende samenstelling door een prachtig, herfstig park. Soms één zangeres, soms twee, drie of de gehele groep. De bespelers van de muziekinstrumenten zien we niet.
Bijna geen techniek is onbenut gelaten: verlegging van focus, dubbelbeeld, splitscreen, drone, zonder dat het onrustig wordt.
Spanning
Fraai. Gaat niet vervelen.
Juryrapport van Rik Kapoen
Inhoud
De songtekst BE FREE met sfeervolle beelden van het koor
Structuur
De film volgt de songtekst. Er is verklarende tekst als intro.
Vormgeving
Bij de filmische vormgeving valt direct de uitmuntende geluidslaag op. Camera en drone registreren de beelden mooi passend in deze omgeving. BE FREE ervaart de kijker in beeld en geluid. De bijdrage die de kleuren leveren, maakt de videoclip bijzonder.
Het koor zingt met overtuiging en de camera registreert dit goed.
De geluidslaag is uitmuntend en de montage heeft goed gelet op lipsynchroniteit.
De diepere laag wordt door de songtekst aangebracht. De beelden ondersteunen hierin en zijn niet leidend. Dit geldt ook voor de spanningsbogen, De spanning zit in de muziek niet in de beeldexpressie.
Afsluitend
Goed geslaagde opname voor de vocalgroep en het song minnende publiek.
Juryrapport van Hay Joosten
Strekking
Videoclip van een in Griekenland gevonden liedje.
Verhaalstructuur
Verklarende tekst als intro. Nodig? Voor mij niet direct. Ook zonder deze info blijft de clip overeind. Het verhaal wordt verteld door de song, de gekozen enscenering, de Filmische vormgeving.
Filmische vormgeving
Met veel overtuiging en enthousiasme gezongen en filmisch vertelt. Door de overtuiging van de zangeressen en het koor worden in deze geënsceneerde videoclip de emoties goed overgebracht. De camera weet dat goed vast te leggen. De regie heeft nagedacht over de enscenering. Opvallend is de kleur van de kleding. De solozangeres zingt in kleding met de primaire kleur (blauw). Deze kleur onderscheidt zich mooi van de tertiaire herfstkleuren in de omgeving. Ook de twee bijkomende zangeressen zijn in de primaire kleuren geel en rood gekleed. Het koor daarentegen heeft kleding in secundaire en tertiaire kleuren. Dat correspondeert met het samenvallen van de zang en de vele herfstschakeringen. Mooi gedaan. De gehele vormgeving past goed bij deze koorclip.
Camera. Er is goed gewerkt om de lipsynchronie, beeld/geluid/muziek te behouden. De droneshot is functioneel gebruikt. Het is de verbeelding van wegvliegen, vrij zijn. Mooi.
Geluid. Veel werk aan besteed. Er wordt goed gezongen door het koor! Speciaal in de studio opgenomen song. Prima arrangement en muzikanten.
Montage. Er is veel gewerkt met overvloeiers en dubbelbeelden. Over het algemeen is dat goed gedaan, b.v. de overvloeier bij de songtekst silverline enz. Mooi. De overvloeier van de vrouwen naar herfstbladeren vind ik wat minder geslaagd. Dat geeft een niet gewenste foute associatie. Een koor en een clip om trots op te zijn. Het koor, de filmers, de geluidsstudio, ze hebben keihard gewerkt aan deze mooie gezamenlijke productie.
De film wordt gepresenteerd als een reportage?? Waarom? Het is een videoclip.
West-Amerika, het beste van de parken
Sjaak Keijmel
Juryrapport van Paulien van den Tempel
Strekking
Verslag van reis in 38 dagen en 6000 km langs verschillende bezienswaardigheden en natuurparken in West-Amerika.
Structuur
De W’s zijn duidelijk aangegeven. Na een kleine inleiding met smaakmakende plaatjes wordt de reis chronologisch en met heldere kaartjes verslagen. Aan het eind nog een paar terugblikken.
Vormgeving
Mooi gekozen stabiele shots merendeels van de natuur. Stukken grote weg markeren de tocht van het ene park naar het andere. De schoonheid van de natuur komt goed tot zijn recht. Wie de reizigers zijn kunnen we afleiden uit hun in beeld verschijnen. Weinig CU’s.
Live geluid ontbreekt, behalve bij de aankomst, de watervallen en borrelende geisers en de passerende trein. De muziek is goed gekozen, maar op 16’30” na het bezoek aan de North Rim van de Grand Canyon valt opeens het geluid bijna 4” weg.
De commentaarstem is niet goed te verstaan. Op zich goede informatieve mededelingen (soms iets te veel als een reiswijzer), maar een paar storende dingen. Bij Mount Rushmore worden de presidenten verkeerd benoemd. En Jefferson zit er heus niet bij omdat hij democraat was. Ook op enkele andere punten zou de tekst verbeterd kunnen worden. Die eerste sneeuw lijkt me toch echt een laatste restje. Klimmers dalen omlaag is dubbelop. Evenveel geisers dan in de rest van de wereld.
Spanning
Een prachtig reisverslag met een paar storende foutjes in de tekst.
Als dat verbeterd wordt en met een andere, duidelijkere stem, kan hij van mij door.
Juryrapport van Rik Kapoen
Inhoud
Reisfilm over West Amerika.
Structuur
De highlights van de reis worden belicht’.
Vormgeving
Bij de filmische vormgeving springen de scherpe beelden en de verzorgde montage in het oog. De voice-over is goed verstaanbaar. Deze is persoonlijk en betrekt de kijker hiermee bij de beelden. Dat is goed gedaan.
Aanbevolen wordt om set-noise apart op te nemen om deze later onder de beelden te steken. Men kan dan het live geluid vervangen in plaats van verwijderen. Dit versterkt de beleving voor de kijker.
De overzichtskaartjes geven een goede indruk waar men zich bevindt.
Diepere lagen en spanningsbogen worden gemist. De cameravoering is verzorgd maar voorspelbaar. Een breder publiek verwacht meer.
Afsluitend
Geslaagde reportage van een indrukwekkende reis. Goed persoonlijk document van een indrukwekkende reis.
Juryrapport van Hay Joosten
Strekking
Roadmovie/vakantiefilm met een bezoek aan diverse natuurparken in West-Amerika.
Verhaalstructuur
De film heeft de vorm van een afgeronde chronologische en persoonlijke dagboekvertelling. Een verslag van een reis door Amerika compleet met persoonlijke beslommeringen en meningen. Alle bezochte parken worden behandeld.
Filmische vormgeving
Geheel in de traditie van een vakantiefilm voor een beperkte doelgroep (familie en vrienden/bekenden), spreekt de maker zelf zijn voice-overtekst in. Hij heeft daarbij gekozen voor een persoonlijke insteek. De voice-overtekst is in de 1e persoon geschreven en geeft in het algemeen veel, aanvullend op de beelden, relevante informatie. Prima. Een enkele keer vertelt hij wat we al zien. Niet alles wat er verteld wordt klopt. De film “Once upon time in the west” is maar voor een klein gedeelte in Amerika opgenomen; de interieurs in Cinecitta Rome, de Sweetwater Ranch en de treinstation scène in Tabernas en Guadix in Andalusië, Spanje. De bakstenenboogscène werd inderdaad opgenomen in Monument Valley Amerika.
Camera. Mooi verzorgde beelden.
Geluid. Ik mis regelmatig de set-noise van wind, wapperende vlaggen, stuivend zand, geritsel van de struiken, ruiters. Gelukkig horen we wel de watervallen, geisers enz.
Muziek. Er wordt veel met muziek gedaan. Soms is deze goed en passend gekozen. Gelukkig is in de montage voor een goede volumebalans gekozen tussen muziek, set-noise en voice-over.
De intro met het vliegtuig en stewardessen info vind ik overbodig.
Het Witte Goud
Marijn Mariën
Juryrapport van Paulien van den Tempel
Strekking
Een dag op het aspergeland van de familie Luisterburg, oogst en verwerken van de asperges en opeten in het restaurant.
Structuur
Begint met uitleg over aspergeteelt en beelden van het steken, daarna de verwerking en een workshop met verhaal (zonder beelden) van de groei. Vervolgens gaan deelnemers zelf steken en tenslotte mogen ze in het restaurant er wat opeten.
Vormgeving
De titels zijn erg eenvoudig gehouden: witte letters op zwarte ondergrond. Goede beelden met afwisseling van CU, halftotalen en totalen. In het begin bijna geen livegeluid, maar wel een voice-over met achtergrondinformatie. Na het steken en verwerken gaat de voice-over over in de ik-vorm, zonder dat we hem leren kennen. Een tweede deel begint, waarin het restaurant centraal (zelfgestoken asperges?), waarbij de asperges niet meer de hoofdmoot vormen. Dan gaat hij vermoeid naar huis.
Ondanks het hoge informatiegehalte, blijven er veel vragen open: Waarom is het koelen met bronwater en het wassen met leidingwater? En hoe ziet tweemeter hoog aspergeloof eruit? Wel goed om te weten dat asperges na 24 juni niet meer vers zijn.
Spanning
Een compleet dagje uit, maar wat betreft de asperges hadden we ook wat uit andere seizoenen willen zien.
Juryrapport van Rik Kapoen
Inhoud
De keten van oogst tot consumptie van de asperge
Structuur
De reportage volgt het proces dat de asperge in de keten aflegt.
Vormgeving
Bij de filmische vormgeving valt op dat het Interessante onderwerp goed in beeld is gebracht. De standpunten bij het steken van de asperges zijn goed gekozen. De opnames bij de ochtendzon zijn treffend. De functionele close-ups zorgen voor afwisseling.
De montage is verzorgd en de voice-over goed verstaanbaar. Aandachtspunt is de informatielijn. Deze overheerst soms en dat gaat ten koste van de emotielijn.
Spanningsbogen en diepere lagen ontbreken waardoor de film voorspelbaar wordt.
Afsluitend
Interessante reportage in een verzorgde stijl
Juryrapport van Hay Joosten
Strekking
Asperges van het land op het bord.
Verhaalstructuur
Chronologisch verteld. Aan de hand van de maker worden we met een informatieve en verklarende voice-overtekst door de film geleid. De maker noemt dit een documentaire, is dat zo? Het meermaals vertonen van het logo in beeld (+/- 13 keer) en de uitgebreide aandacht voor de geserveerde gerechten in het restaurant, voeden de gedachte dat het om een promo gaat. Als het geen promo is dan is het hooguit een reportage.
Filmische vormgeving
Mooie sfeervolle beelden van het asperge steken, dicht op de handeling gefilmd. Ook het sorteren en verwerken is goed gedaan.
Goede geluidsbalans tussen set-noise, voice-over en passende muziek. Het is een onderhoudende promo voor de asperges boer en het restaurant.
In de voetsporen van Pieter de Hoogh
Ruud Scheidel
Juryrapport van Paulien van den Tempel
Strekking
Een deel van de levensloop van Pieter de Hooch. Wanneer hij leefde wordt niet verteld, wel dat hij in 1654 trouwde en in 1655 een kind kreeg.
Structuur
De Hooch woonde en werkte in Delft en Amsterdam. Zijn dienstbode leidt ons door Delft (we zien meer Delft dan De Hooch) en ook kijken we in Amsterdam waar de filmmaker zelf ons rondleidt.
Vormgeving
Verrassende, mooie titel, waarbij Aagje, de dienstbode, uit een schilderij stapt. Daar, en verderop nog eens, wordt verteld waar in Delft dat schilderij ongeveer moet zijn gemaakt. We bezoeken veel plekken waar hij geschilderd zou hebben, maar zien weinig van die schilderijen. Het Gemeenlandshuis is iets te veel ingezoomd.
De muziek van een klavecimbel is passend, maar valt af en toe helemaal weg (o.a. In het Stadhuis van Amsterdam). Ook het geluid van de stemmen is wisselend van kwaliteit.
Pas na zijn dood waardering van het rijk (1817 een werk in Rijksmuseum) en in 2019 een overzichtstentoonstelling.
Spanning
Wat onevenwichtige, incomplete schets van Pieter de Hooch, met een veelbelovend begin.
Juryrapport van Rik Kapoen
Inhoud
Het werk en leven van Pieter de Hoogh in zijn Delftse en Amsterdamse periode.
Structuur
De film volgt het werk en het leven van de meester schilder in chronologische volgorde
Vormgeving
Door de bijzondere vorm is de film een interessant document. Het speelse karakter van het eerste deel spreekt de kijker aan. De gedegen research geeft meerwaarde aan de informatie. Er wordt breder gekeken dan alleen de schilderijen. Oud handschrift in de kerkboeken brengt de kijker tastbaar terug tot de 17e eeuw. Het spinet en de krulletter van de titel vormen eenheid met de inhoud. Alhoewel in deze tijd namen wisselend werden geschreven, wordt aanbevolen in de hele film dezelfde schrijfwijze van de naam te gebruiken. Dit is eenduidig.
De montage en geluidslaag zijn goed verzorgd.
Vanaf Kattenburger verandert de stijl. De docudrama vorm wordt vervangen door een reportage. Dit voelt als een stijlbreuk en heeft de beoordeling neerwaarts beïnvloed.
Afsluitend
Een gedegen research ligt aan dit document ten grondslag en doet de informatiewaarde goed. De vorm is speels en draagt bij aan het interessant onderwerp.
Juryrapport van Hay Joosten
Strekking
Het leven van schilder Pieter van Hoogh in Delft en Amsterdam.
Verhaalstructuur
Er zijn twee personen die ons rondleiden in de wereld van Pieter de Hoogh. Keukenhulp Aagje stapt in Delft uit een schilderij en leidt ons rond en vertelt over haar en Pieters leven in Delft. De tweede persoon is de filmmaker zelf en deze vertelt over De Hooghs verblijf in Amsterdam.
Het Delfts deel is speels, grappig en creatief. De Hoogh is vooral bekend van zijn doorkijkjes, lichtinval en zijn weergaloze weergaven van muren in schilderijen. Het is dan ook grappig dat een deel van het muurverhaal verteld wordt voor een muur met graffiti met de voice-overtekst: “te beschermen voor allerlei gespuis”. Er zitten meer, gewilde en/of ongewilde, beeldgrappen in deze film. Op de Dam in Amsterdam vertelt de maker: film heeft de mogelijkheid razendsnel over te stappen enz. Tegelijkertijd strompelt een vrouw met krukken door het beeld.
Filmische vormgeving
De film bestaat uit twee delen. Een Delfts deel en een Amsterdams deel. Deel Delft vertelt van binnenuit door een personage uit de gouden eeuw en gaat over De Hoogh zijn leven. Het Amsterdamse deel is beschouwend en wordt door een ‘buitenstaander’ vertelt en speelt voor een groot deel in de 21e eeuw. In dit deel is er meer aandacht voor zijn carrière en schildertechniek (doorkijkjes, lichtinval). In beide delen is er met een greenscreen gewerkt. Niet alle overgangen van greenscreen naar actuele opnamen zijn goed gelukt. Er zitten een aantal springers in de beeldovergangen. Een algemene opmerking. Pas op dat het geen praatje bij een plaatje wordt.
Geluid.
Passende middeleeuwse muziek. Over het algemeen een goede geschreven voice-overtekst. Alhoewel het interessant zou zijn geweest als de tekstformuleringen van Aagje enigszins aangepast zou zijn aan het taalgebruik van de Gouden Eeuw. Een paar middeleeuwse woorden in de voice-overtekst hadden Aagje geloofwaardiger gemaakt. Ze spraken toen b.v. niet van kunstschilders maar wel van meester-schilders.
Montage. Er zitten wat onscherpe plattegronden van Amsterdam in de film. Kies voor een hogere resolutie, bit-rate. Ook een aantal schilderijen zijn onscherp. Het teruglopen van Aagje in het schilderij had krapper gesneden kunnen worden. Niet alle gebruikte tilts zijn functioneel.
De naam van de schilder wordt in de film verschillend geschreven. Pieter de Hoogh en Pieter de Hooch. Wat is de goede?
Plas-Dras: de perfecte combinatie
Mila Demmers, Emily Koppenrade, Bert van Berlo en Kees Timmers
Juryrapport van Paulien van den Tempel
Strekking
Pierre de Klein vertelt over het creëren van een drassig broedgebied
Structuur
Een enthousiaste verteller introduceert de filmploeg, en vertelt over het succes van het project aan de hand van wat wij allemaal gaan zien aan vogels etc.
Vormgeving
Mooie beelden. Wel herhaling van dezelfde plekken.
Goed live geluid, met veel pratende toelichting.
Het gesprek met de eigenaar/boer, Theo van Schaik, voegt niet veel toe.
Niet helemaal duidelijk wat de rol van Europese regelgeving is en of dit nu hierna permanent dras en dan droog wordt.
Geen muziek (ook niet nodig).
Wel benieuwd waar deel 1 over gaat.
Spanning
De geestdrift van de verteller sleept ons mee bij het kijken naar de nieuwe of teruggekeerde natuur.
Juryrapport van Rik Kapoen
Inhoud
De weidebescherming en natuurbeheer in Plas-Dras.
Structuur
In de reportage leidt een verteller de kijker rond en wijst deze op de bijzonderheden van het landschap. De gids bepaalt de structuur.
Vormgeving
Het onderwerp maakt de film interessant met haar aandacht voor het bloeiende weidelandschap en haar vele vogels. Er zijn goede close opnames die voor de afwisseling in het beeld zorgen.
De voice-over is goed verstaanbaar en informatief. De dialoog tussen gids en vogelaar is verfrissend.
De vorm is statisch door de alwetende verteller. Dit maakt de film voorspelbaar en gaat daarmee ten koste van de aandacht van een breed publiek. Spanningsbogen en diepere lagen ontbreken, dit gaat ten koste van de kijkbaarheid.
Afsluitend
Geslaagde reportage over een interessant natuurgebied. Voor geïnteresseerden zoals natuurverenigingen of programma’s over de lokale natuurgebieden is deze film met dit onderwerp goed geslaagd.
Juryrapport van Hay Joosten
Strekking
Natuurontwikkeling voor meer diversiteit en weidevogels
Verhaalstructuur
De film valt met de deur in huis. Praatje bij een plaatje. Ondanks deze omissies weet de enthousiaste en kundige verteller mij een aantal keren persoonlijk aan te spreken. Inhoudelijk is de film ook interessant want het andere boerenverhaal wordt verteld. Dat hoor je te weinig. Nu geen tractor-terreur of een stikstofverhaal maar een film over de ontwikkeling van een stuk natuur waarin diversiteit, weidevogels, planten en de rol van de boer hoofdzaak zijn. Voor welke doelgroep is deze film gemaakt? Waar te zien? Wat is de functie van het Brabants Landschap?
Filmische vormgeving
Illustratieve beelden. Uit de losse pols, reportageachtige interviews.
Broden en vissen
Sjaak Keijmel
Juryrapport van Paulien van den Tempel
Strekking
Een muurschildering in Breskens “Broden en vissen” dreigt verloren te gaan bij de havenontwikkeling.
Structuur
Intro van het kunstwerk, de herontwikkelingsplannen, betekenis van het kunstwerk voor Breskens, de verhuizing in 2021 naar Terneuzen, de sloop van de graansilo, een toekomstbeeld
Vormgeving
Leuke titel. Daarna wel veel documenten en geleende beelden. Wel goed uitgezocht.
Weinig CU’s, wel logisch gezien het onderwerp.
Duidelijke uitleg via voice-over, een speech van een gedeputeerde, straatinterviews.
Spectaculaire beelden van de sloop.
Spanning
Spanning zit in de vraag of de Broden en vissen verloren zullen gaan.
Juryrapport van Rik Kapoen
Inhoud
Hoe behoed wordt, dat een kunstwerk moet wijken voor nieuwbouw
Structuur
De film volgt de ontwikkelingen van opbouw tot de beslissing van verplaatsen van het Zeeuwse kunstwerk Broden en vissen
Vormgeving
De filmische vormgeving kenmerkt zich door een goede compilatie van beelden van derden en eigen opnames waardoor de maker het eigen verhaal vertelt. In dit juryrapport worden het eigen verhaal van deze filmmaker, de montage en de eigen beelden beoordeeld.
De opbouw van het verhaal van dit interessante onderwerp is logisch. De kijker krijgt een goed beeld van de op te lossen problematiek. De montage is verzorgd. De eigen beelden zijn een goede aanvulling.
De eigen beelden geven een goed overzicht. De cameravoering is enigszins afwisselend. De film is voorspelbaar. Spanningsbogen en diepere lagen ontbreken.
Afsluitend
Goede reportage met gebruik van materiaal van derden en interessant voor een breed publiek.
Juryrapport van Hay Joosten
Strekking
Afscheid van een beeltenis. Wat gebeurt er met de mural die 25 jaar de vissershaven van Breskens heeft gedomineerd.
Verhaalstructuur
Chronologisch vertelt. De voice-over heeft een belangrijke verhaalstructurele rol. Er is aandacht voor de politieke besluitvorming en de ontwikkeling van het havengebied. Korte meningen van bewoners kleuren de zaak verder in. Wat er gaat gebeuren met het kunstwerk op de silo blijft als een rode draad door de film lopen. Blijft dit behouden voor Breskens? Deze vraag wordt aan het einde van de film keurig ingelost.
Filmische vormgeving
Leuke passende generiek aan het begin van de film.
Camera. Mooie droneshots van de haven. Mooie havenbeelden met boten. Geleende beelden van Omroep Zeeland? Spectaculaire beelden van de afbraak van de silo. Waarom zijn de namen en logo’s van bedrijven zo lang en dominant in beeld?
Geluid. Voice-overtekst is aanvullend informatief en leidt ons kijker, door de film. Sommige interviews zijn slecht verstaanbaar. Wil je een kans maken op een landelijke vertoning dan is ondertiteling nodig. Set-noise zorgt voor het ademen van een film en kan gevoelsmatige accenten zetten. Daar heeft de maker wat kansen laten liggen. Muziekkeuze Einaudi. Deze muziek is inmiddels zo bekend dat het averechts gaat werken.
Dynamisch beekdal “De Aa”
Leo van de Veerdonk
Juryrapport van Paulien van den Tempel
Strekking
Op zoek naar de verbeterde diversiteit in het dynamisch gemaakte beekdal van de Aa
Structuur
We volgen vooral de vogels, beginnen met de hoge waterstand in de winter tot de bloeiende zomer. Diverse vogels komen ook terug.
Vormgeving
Mooie titel en prima beelden vanaf statief, met goede afwisseling van CU’s, halftotalen, totalen. Het accent ligt op de diversiteit van vogels en insecten. Planten worden wel getoond maar niet benoemd tot in de laatste 7 minuten. Live geluid wordt goed benut om de vogels te laten horen. Op 17’ een beetje herhaling van de uitleg in het begin. Prima voice-over van Harold Versluis. Eén kanttekening: er is een groot verschil tussen ‘een veel vóórkomende soort’ en ‘een veel voorkómende soort’ (de gewone oeverlibelle op ca. 19”)
Spanning
Mooie natuurfilm, die door de achtergrondinformatie méér biedt dan een opsomming.
Juryrapport van Rik Kapoen
Inhoud
De inrichting door het waterschap van het Aa dal. Aandachtspunten zijn het waterbeheer en waterberging met hun invloed op de natuur. Diversiteit is het ijkpunt.
Structuur
De film volgt de structuur van de seizoenen, het bergen van het vele water in herfst en winter, de flora en fauna in lente en zomer.
Vormgeving
De filmische vormgeving kenmerkt zich door goede fotografische opnames met gevoel voor compositie en kader in beeld gebracht. De droneshots zijn functioneel en geven een goed overzicht.
In de montage wisselen totalen, close beelden en macro zich goed af wat een aangenaam beeldritme geeft. De voice-over is goed verstaanbaar en in balans met de overige delen van de geluidslaag. Er is ruimte voor stilte.
De gedegen research geeft het interessante onderwerp meerwaarde.
Aandachtspunt is het gekozen perspectief. (Bio) Diversiteit is een ruim begrip, de verscheidenheid aan leven, van een druppel slootwater tot een bos. Deze complexiteit met al haar facetten voor de hele flora en fauna in één film samenvatten, vraagt veel van een kijker. Scherpere keuzes hadden het verhaal nog krachtiger kunnen maken bij de indrukwekkende beelden van dit interessante natuurgebied.
Afsluitend
Een geslaagde reportage over een interessant onderwerp in een verzorgde vorm in beeld gebracht. Voor de geïnteresseerden in de natuurontwikkeling een interessante productie. De lengte door het uitputtende verslag en het ontbreken van spanningsbogen stellen het geduld van het brede publiek op de proef.
Juryrapport van Hay Joosten
Strekking
Op zoek naar de verbeterde diversiteit in een beekdal rondom Den Bosch.
Verhaalstructuur
In deze film gaat de maker opzoek naar de verbeterde diversiteit in beekdal De Aa. Slaagt hij daarin? Daar kan je verschillend tegenaan kijken. In de introductie zet hij zijn bedoelingen goed neer. Maar dan trapt hij in een valkuil. Hij verwart een opsomming met een verhaal vertellen. Het onderwerp gaat, door zijn enthousiasme en liefde voor de natuur, met hem op de loop. Dat is in dit prachtige gebied niet moeilijk. Alhoewel er wel zo af en toe gememoreerd wordt aan beekaanpassingen, verbeterde waterkwaliteit, verschraling door afgravingen enz. blijft het teveel een opsomming van dieren en is het te weinig een diversiteitsevaluatie geworden. Hij probeert ons kijker zoveel te overtuigen dat hij met een overcomplete opsomming van alles wat er zoal groeit, bloeit, kruipt, vliegt en zwemt op de proppen komt. Hij is bedwelmd door alle pracht en praal en drijft met kleine portretjes van vogels, libellen, enz. af van zijn oorspronkelijke bedoeling. Het ziet er fantastisch uit maar het blijft ook een overdosis met veel specifieke en gedetailleerde informatief. Stelregel “In der Beschränkung zeigt sich den Meister” is van toepassing. Hou je bedoeling in de gaten. Kill your darlings hoe moeilijk ook.
Filmische vormgeving
Als kijkfilm geslaagd als vertelling minder. Je kijkt met open mond naar de prachtige beelden. De camera maakt prachtige close-ups en goed gebruik van het aanwezige natuurlijke licht. Het wemelt van unieke beelden van allerlei levende dieren, in de lucht, op het land en in het water, maar hoe zit het met de mens in dit gebied? Mooie functionele droneshots.
Geluid. Voice-over. Prima stem die goede aanvullende informatie geeft. Ondanks dat wil ik toch een lans breken voor meer aandacht voor de geluidsband. Daar is nog een wereld te winnen b.v. met set-noise. In een film die over natuur gaat, is set-noise heel belangrijk voor de natuurbeleving van de kijker. Dan wil je de wind, ritselende bladeren, vogels horen fluiten, een langs zwemmende bever enz. horen. Het is jammer dat daar te weinig aandacht aan gegeven is.
Nieuw-Zeeland: land van de lange witte wolk
Jan van Donschot
Juryrapport van Paulien van den Tempel
Strekking
Reisverslag met historische component van Nieuw-Zeeland
Structuur
Heenreis, stuk geschiedenis, verslag van de tocht met heldere kaartjes
Vormgeving
Fraaie opnames met veel totalen, maar toch ook wat CU’s.
Voice-over kon wat enthousiaster, maar tekst is goed, alleen in het begin wat veel (dat NL 17,5 mln inwoners heeft is wat overbodig).
Gevarieerde muziekkeuze. Goed live-geluid. Sommige bordjes stonden wat te kort om goed te lezen.
Spanning
Verslag van een reis door een indrukwekkend, afwisselend land.
Juryrapport van Rik Kapoen
Inhoud
Reisfilm over Nieuw-Zeeland
Structuur
De volgorde van de reis bepaalt de filmstructuur
Vormgeving
Een reisverslag dat goed de avontuurlijke reis weergeeft. De titel wordt al snel verklaard en dat maakt de film interessant. De voice-over verstrekt aanvullende informatie en dat boeit. De cameravoering maakt gebruik van een beperkt aantal standpunten en er wordt veelal in totalen gefilmd. De voice-over is goed verstaanbaar. De balans tussen de diverse geluidslagen is goed en dat geeft de film rust.
De film volgt de reis chronologisch en de reizigers zijn weinig in beeld. Het avontuurlijke, het genieten en hun verwondering moet de kijker zelf invullen. De film wordt nog interessanter als de kijker zich beter met hen kan identificeren.
De keuzes bij de montage verdienen aandacht. Door het veelvuldig wisselen van perspectief wordt de film fragmentarisch en maakt deze onrustig, zoals bij de intro: rijdend in de auto, wereldkaart, wandelend echtpaar, kaartje. De tekst sluit niet altijd aan bij de beelden. Het advies is om dit anders te doen, want het is voor de kijker verwarrend en gaat ten koste van de mooie opnames.
Afsluitend
Juryrapport van Hay Joosten
Strekking
Vakantiefilm over Nieuw-Zeeland.
Verhaalstructuur
De gekozen structuur verplaatst ons kriskras over het Noorder- en Zuidereiland. Er zijn een veelvoud aan onderwerpen in heden en verleden die de revue passeren. Maori museum, emigranten, bijzondere dieren, bomen, kunst, architectuur, natuurverschijnselen, wandelingen. Dat levert een kriskras verhaal op. Wat meer structuur had de film goed gedaan.
Filmische vormgeving
Het filmverhaal is in de montage ontstaan. Veel materiaal is geschoten zonder een uitgewerkt vooropgezet doel. Er is vooraf, jammer genoeg, geen plan gemaakt en daarom ontstijgt de film het toeval niet. Het verhaal is niet verder gekomen dan het registreren van indrukken. Dat zie je terug in de film. Uit dat vele materiaal is een verhaal gemaakt met daarbij een belangrijke rol voor de voice-over. Omdat er geen vooraf plan was, is de tekst aan de hand van de in de montagefase gekozen beelden geschreven. Deze info is aanvullend informatief en voorgelezen door een niet geoefende inspreker. Dat is voor een presentatie aan de waarschijnlijke doelgroep, familie, vrienden en bekenden geen probleem, maar voor een groter publiek wel. Dan ligt de lat hoger. Montage. Opvallend is de volgorde in de montage. Vooral de introductie is verwarrend. De film begint vanuit een linksrijdende auto in Nieuw-Zeeland gevolgd door een onvermijdelijke landkaartje en vliegreis vanuit Nederland. Ook van de vele bezochte toeristische plaatsen krijg ik de indruk dat ze kriskras gemonteerd zijn.
De muziekkeuze is goed.
Als vakantiefilm voor familie, vrienden en bekenden geslaagd maar voor een presentatie voor een groter publiek niet.
Duinen, heide en vennen tussen twee rivieren
Mila Demmers, Emily Koppenrade en Bert van Berlo
Juryrapport van Paulien van den Tempel
Strekking
Een gebied van stuifduinen met heide dat in de ijstijd is ontstaan en was verwoest om er een naaldbos van te maken, is weer tot leven gewekt door Staatsbosbeheer
Structuur
Oud-boswachter Arie van den Berg vertelt a.d.h.v. een wandeling over de herontwikkeling van de heide die een tijd als naaldhoutgebied heeft moeten fungeren.
Vormgeving
Mooie beelden waarvan sommige wel lang blijven staan of terugkeren tijdens de onophoudelijke stroom aan wetenswaardigheden die de boswachter over ons uitstrooit. Er zitten wat kleurverschillen in de heideopnames.
De stem van de boswachter gaat op den duur een beetje irriteren, ondanks zijn enthousiaste en ter-zake-kundige teksten.
Mooie opnames van de vele zeldzame amfibieën en andere dieren en planten die hier weer zijn teruggekeerd. Duidelijke uitleg over de verschillende waterniveaus en hoe dat kan dankzij een dikke leemlaag.
Ook de oorzaak van de verschillen in voedselrijkdom van de vennen wordt verklaard.
De muziek ondersteunt het beeld. Behalve de boswachter heb ik geen live-geluid kunnen horen.
Spanning
Een mooi portret van een gebied, maar wel erg boordevol informatie.
Juryrapport van Rik Kapoen
Inhoud
Een oud-medewerker van landschapsbeheer leidt de kijker rond in “zijn” gebied
Structuur
De gids bepaalt de structuur en geeft aanwijzingen hoe en wat te filmen.
Vormgeving
Een interessant onderwerp door een bevlogen oud boswachter als gids aan elkaar gesproken. De vorm waarbij de kijker direct wordt aangesproken is verfrissend. De wandeling met acties van de verteller zoals de uitleg van de grondlagen door de aarde weg te schrapen, geven dynamiek en maakt de uitleg boeiend. De droneshots zijn functioneel en geven goed overzicht. De geluidslaag is verzorgd en de voice-over goed verstaanbaar.
De cameravoering is eenvoudig met weinig afwisselende standpunten. Dit maakt de film voorspelbaar. Bij de shots van de heide wordt geen gebruik gemaakt van bewegingen voor de camera. De stilstaande beelden maken hoe mooi ook de bloeiende heide is, saai. De overdaad aan informatie duwt de emotie van de mooie beelden te veel weg en is een gemiste kans om de kijker zich te doen bezinnen wat de impact van het gesprokene is.
Spanningsbogen ontbreken waardoor het onderwerp de kijker moet triggeren, niet de vormgeving. Dat is jammer.
Afsluitend
Een geslaagde reportage die gedragen wordt door het interessante onderwerp en de enthousiast verteller. Als educatief doel voor natuurverenigingen of aandacht voor lokale natuurgebieden bijzonder geschikt.
Juryrapport van Hay Joosten
Strekking
Natuurherstelplan in de Overasseltse en Hatertse vennen
Verhaalstructuur
De makers hebben te maken gehad met een zeer dominante verteller. De film had ook “Arie loopt leeg” kunnen heten. Oud-boswachter (Arie van den Berg) loodst ons door de film. Op een enthousiaste, betrokken en deskundige manier gidst deze boswachter ons door het gebied en vertelt duidelijk wat er in dit gebied speelt. Genomen maatregelen in verleden en heden, afwatering en natuurontwikkeling, veranderend klimaat, stikstofverhaal alles komt aan de orde en wordt helder uitgelegd. Daar is overigens niks mis mee maar je verlangt als kijker ook naar rustmomenten en het genieten van de aanwezige natuur.
Filmische vormgeving
Gefilmd in losse reportageachtige stijl. De beelden illustreren waarover hij vertelt. Er zijn beelden gemaakt met de gewone camera en met een drone. Ook zitten er stills van dieren bij. De verhouding Arie versus natuur nog eens bekijken. Ter oriëntatie wordt met een kaartje steeds aangegeven waar we ons bevinden. De volumebalans tussen voice-over en set-noise vraagt enige aanpassing.
Voor wie worden dit soort reportages gemaakt? Lokale omroep, natuurvereniging?
Sine Tempore
Tony Jacobs
Juryrapport van Paulien van den Tempel
Strekking
Echte liefde, van welke soort ook, is tijdloos
Structuur
Begin in hun schooltijd in nonneninternaat, komen we bij twee vriendinnen in de moderne tijd. Bij een treinongeluk, maakt de ene, Sara, een tijdsprong naar 1892, maar later komt ze bij uit haar coma in het heden. Haar vriendin, Erwin, begrijpt niets van haar vreemde avontuur, maar de liefde blijft echt.
Vormgeving
Verzorgde aankleding, verzorgde locaties en attributen. Mooie enscenering. Goed acteerwerk. Wel wat moeilijk te verstaan (moest op hoog volume).
Ingenieus in elkaar gezet verhaal van liefde tussen twee vrouwen.
De functie van de Engelse les op de nonnenschool is niet zo duidelijk, evenmin als de eetzaalscène aldaar.
Er blijven wel wat vragen open: het raadsel van de telefoon wordt niet opgelost. Dat hij werkte in 1892 was sowieso niet te verwachten. Waarom speciaal 12 juli 1892? De man in de trein die haar overeind helpt, wat is er van hem geworden?
Als het allemaal in haar verbeelding tijdens de coma gebeurt, kan je in principe niet iets zien dat zij niet ziet, zoals het dekken van de tafel in het kasteel, voordat ze binnenkomt.
Een serie als Outlander op Netflix is explicieter over wat wel en niet kan bij sprongen in de tijd.
Spanning
Een boeiende, intrigerende film, die evenwel veel onbeantwoorde vragen oproept.
Juryrapport van Rik Kapoen
Inhoud
Hoe omstandigheden, cultuur en tijdgeest van invloed zijn op individuele keuzes. Zoals het verbod op een lesbische relatie, het gedwongen huwelijk in bepaalde kringen en hoe een verboden liefde van destijds in het heden openbaar beleden kan worden.
Structuur
De flash backstructuur, de tijdsprongen en de parallelle werkelijkheid zijn kenmerken van de filmstructuur.
Vormgeving
Het scenario werkt het verhaal goed uit. De tijdsprongen en parallelle werelden worden goed in beeldtaal omgezet. De locaties zijn treffend en de mis en scenes zijn uitstekend verzorgd. Het spel is geloofwaardig. Complimenten voor de acteurs en spelregie. De dubbelrollen van de spelers in de verschillende sequenties werken goed uit.
De geluidslaag is goed verzorgd. De dialogen goed verstaanbaar, de muziek ondersteunt de beelden goed. De cameravoering is bijzonder goed en de drone beelden zijn functioneel. Bij de montage is goed gebruik gemaakt van de afwisselende standpunten en er is een aangenaam beeldritme waardoor een goede flow van beelden is.
De filmmaker heeft voor zichzelf de lat bijzonder hoog gelegd. Zo ook in de papieren fase van het verhaal. Door het spel van heen en weer springen in de tijd te geloofwaardig te willen maken, zijn er te veel vragen ontstaan, die onbeantwoord blijven. Wie is de historische figuur in wiens schoenen de hoofdpersoon in juli 1892 treedt en wat is hun relatie? Is de tijdlijn wel correct? Zo zijn de 15-jarigen uit de jaren 50/60 dames van ongeveer 45/50 jaar oud in 2023. De filmmaker heeft een opzet gekozen waardoor de kijker het verhaal te letterlijk gaat nemen en dat is jammer.
Afsluitend
Een bijzonder goed geslaagde film op scenario-, beeldregie- en spelniveau. De goede cameravoering en dito montage maken de film krachtig.
Juryrapport van Hay Joosten
Strekking
Een fictieve tijdreis met twee vrouwen. Drie fasen spelen een rol in het verhaal. Op het internaat in 1892, de pubertijd van de vrouwen rond 1970 en het heden.
Verhaalstructuur
Met grote tijdsprongen wordt een spel gespeeld met de kijker. Dit spel wordt onvoldoende uitgewerkt/ingelost en ik blijf daarom bij dit verhaal met veel vragen zitten. Wat is nu echt gebeurd? Door de vele jaren tussen de tijdsprongen kan het niet om dezelfde personages gaan. Is het daarom allegorisch bedoeld? Is er een de onderliggende boodschap? Nemen de personages en de handeling de plaats in van de eigenlijke bedoelde abstracte betekenis? Zo niet. Heeft de vrouw daadwerkelijk 10 dagen in coma gelegen? Hebben de vrouwen een lesbische relatie gehad? Welke werkelijkheid is de juiste? Een spel met tijd en ruimte. 1892, +/-1970, heden. Er blijven te veel vragen open. Daarom blijf ik met het gevoel zitten dat het verhaal nog niet klaar was voor verfilming.
Filmische vormgeving
De maker heeft het zich niet gemakkelijk gemaakt. Hij heeft met deze productie heel veel werk gehad. Petje af. Het is een zeer verzorgde productie geworden met prachtige locaties, ensceneringen, kostuums, props. Denkend vanuit het allegorische denkspoor, en omdat alles zo zorgvuldig gemaakt is, vroeg ik me af of de maker in deze film, kleur een vertellende functie heeft gegeven? Kleur kan een belangrijke factor zijn en verwijzen naar een inhoud. Was dat in deze ook? Stond het rode kleed voor liefde, passie en energie en het paars van het bed voor dramatiek en mysterie? De witte droomscène voor zuiverheid, onschuld en maagdelijkheid? Zijn het set ups m.b.t. de vermeende lesbische relatie? Of zie ik dingen die er niet ingestopt zijn?
Camera. Functionele narratieve camera met goed gebruik van actielijnen o.a. in de schoolklas, op de koets, in het ziekenhuis enz.
Mooi gebruik van artificieel licht. In trein, bedscène internaat, droomdansje, ziekenhuis.
Acteren. Er wordt door de hoofdpersonen behoorlijk geacteerd maar toch heb ik soms het idee dat de acteurs een rol spelen en niet hun personage zijn. B.v. in de klas. De butler met zijn uitgestreken gezicht en wallen onder de ogen is goed gecast en speelt zijn rol wel overtuigend. De dubbelrollen van de dienstmeisjes, de verpleegsters, de jonkheer en de doctor zijn ook goed gelukt. Bij de casting van de vrouwen in de diverse leeftijdsfasen is dat jammer genoeg minder gelukt. Ze lijken te weinig op elkaar. Dat had geloofwaardiger gekund door b.v. rituele handelingen of matching props te bedenken en gebruiken.
Smink. De kleur van de bakkebaarden van de jonkheer geven het gevoel dat ze opgeplakt zijn. Dat beïnvloedt de geloofwaardigheid van het verhaal.
Passende muziek.
De snelle Transrapid staat stil
Henk Baarens
Juryrapport van Paulien van den Tempel
Strekking
Een afgeblazen magneetzweeftreinproject.
Structuur
Bezoek aan proeftraject bij Lathen en de voordelen van de zweeftrein, dan via hoge steunpilaren inleiding van het ongeluk waardoor het werd afgeblazen, dan bezoek aan Technikmuseum Kassel, waar we het hypermoderne treinstel zien, Tenslotte China en Japan waar het wel wordt gebruikt.
Vormgeving
Nette, scherpe beelden. De YouTubebeelden worden keurig verantwoord. Weinig CU’s.
Storende typfouten in beide ondertitels op circa 1 minuut vd film.
De voice-over geeft goed verstaanbaar uitleg, maar het deels ondertitelde Engelse commentaar breekt middenin de zin af.
Pianomuziek begeleidt de beelden.
Het slotbeeld van een lege akker is een beetje raadselachtig. Wordt bedoeld dat hij daar had moeten zweven? Dan breekt de film plotseling af, evenals de muziek.
Spanning
Een interessant en weinig bekend onderwerp
Juryrapport van Rik Kapoen
Jurylid: Rik Kapoen
Inhoud
Een reportage over hoe een proefproject met een magneettrein mislukt
Structuur
De filmstructuur is opgebouwd vanuit de wetenschap dat het project mislukt is. Daaropvolgend is er de aandacht voor het project en het fatale ongeluk.
Vormgeving
De combinatie van YouTube beelden en eigen opnames is goed gelukt. De voice-over is verzorgd en goed verstaanbaar. De muziek en stem zijn goed met elkaar in balans.
De cameravoering heeft de totalen met afwisselende standpunten gefilmd. Meer close-ups zou de film dynamischer kunnen maken. Extra opnames tijdens het bezoek had de film afwisselender kunnen maken. Nu lopen tekst en beeld soms niet parallel en blijven de shots lang staan, waardoor de montage de film te veel vertraagt.
Afsluitend
Een interessant onderwerp op een overzichtelijke manier uitgewerkt.
Juryrapport van Hay Joosten
Strekking
Het verhaal van de Transrapid zweeftrein proefbaan in Duitsland.
Verhaalstructuur
Het verhaal wordt hoofdzakelijk met de voice-overtekst verteld. In deze tekst worden de 5 W’s keurig ingelost. Toch heeft de maker met het gepresenteerde verhaal kansen laten liggen. Het ongeluk en het stopzetten van dit project worden niet uitgewerkt waardoor er een toevallig en oppervlakkig verhaal overblijft. De maker zegt dat het een documentaire is maar ik kom niet verder dan een reportage.
Filmische vormgeving
Een voice-over verhaal geïllustreerd met beelden. Beelden van YouTube en eigen geschoten beelden. De muziek is dominant (te dominant). Dat deze muziek ook nog bij het gedenkmonument te horen is. Waarom ?? Willekeurig gebruik van set-noise.
Een bezoek aan de Keienstad Amersfoort
Cor Claassens
Juryrapport van Paulien van den Tempel
Strekking
Amersfoort is een bezienswaardige stad.
Structuur
Na een vlotte intro met beelden uit de rest van de film, begint het verslag vanuit het hotel, dan de bezichtiging van de eerste dag, weer het hotel, dan de rondvaart en rondwandeling van de tweede dag en dan is het afgelopen.
Vormgeving
De op zich mooie beelden zijn uit de hand geschoten en dat is af en toe wel te zien.
De tekst had wat strakker geredigeerd kunnen worden: we horen wel erg vaak dat het Amersfoort is, herhalingen over de muurhuizen; vlak achter elkaar “totaal tot rust” en meteen daarna “totaal afgesloten van stadsgeluid”. Net als we denken dat het een reclame voor het hotel is gaan we de stad in. Het beeldje “het mirakel van Amersfoort” staat wat kort. De teksten van de rondvaartbootgids zijn soms ter zake, maar ook wat fragmenten die beter weg kunnen. Veel wordt ook niet uitgelegd, bijv. de grote kop van de man met hoge hoed en gouden appel.
De keien uit de titel komen er wat bekaaid af. Stad van Mondriaan had net zo goed gekund. Stad van muurhuizen zou nog het best bij de tekst passen.
Bij de beelden van de schilderachtige straatjes op de tweede dag krijg je al gauw een gevoel van herhaling.
Muziek passend, maar wordt niet genoemd. Satie is altijd fijn.
Spanning
Een mooie stad die wat meer diepgang had mogen krijgen.
Juryrapport van Rik Kapoen
Inhoud
Het bezoek aan Amersfoort en het verblijf in het hotel.
Structuur
De filmstructuur volgt de stadsbezoeken en het verblijf in hotel.
Vormgeving
Goede rustige beelden worden vergezeld door een aangename voice-over stem. De balans tussen de geluidslagen is goed. De bezoekers worden geïntroduceerd en je ziet hen genieten van de interessante stad. De montage is verzorgd.
Meer close-ups maakt de film dynamischer en geeft voor de kijker afwisseling. Spanningsbogen en diepere lagen ontbreken. Het brede publiek stelt deze wel op prijs, jammer dat ze ontbreken. De vorm is nu te voorspelbaar.
Afsluitend
Verzorgde reisreportage over een interessante stad. Goed verzorgd persoonlijk document.
Juryrapport van Hay Joosten
Strekking
Een tweedaags verblijf in Amersfoort
Verhaalstructuur
De maker heeft, wellicht onbedoeld, twee promo’s ingebouwd in deze film. Deze structuur is waarschijnlijk per “ongeluk” ontstaan omdat hij vooraf en in de montage geen duidelijk plan heeft gehad. Deze onduidelijkheid zie je terug in deze film. Hij heeft een filmisch verslag gemaakt van een weekendje Amersfoort. We lopen een aantal routes met bezienswaardigheden langs, wat uiteindelijk in de montage geresulteerd heeft in een bewuste VVV-promo voor Amersfoort en een onbewuste promo voor Hotel De Tabaksplant. De eerste promo is het hoofdthema van deze film en is bedoeld om de kijker te verleiden Amersfoort te bezoeken. Dat is behoorlijk gelukt. Maar de film is ook een persoonlijk verslag. Dat zien we omdat de vrouw van de maker regelmatig in beeld komt. Ook het prettige verblijf in hun hotel krijgt veel (te veel) aandacht. Daardoor ontstond de onbewuste promo voor het hotel en nestelde zich bij mij het idee dat de maker geworsteld heeft met de vorm van de vertelling.
Filmische vormgeving
Ondanks het gebrek aan voorbereiding is de film met zorg gemaakt. Functioneel mooi camerawerk. Over het geluid is nog wel wat te zeggen. Aan de voice-overtekst is veel aandacht besteed maar er zit ook non informatie (fietsstalling, bistro het Kannetje) in. Ook is deze informatief soms te gedetailleerd om te laten landen bij de kijker. Het geluid bij de boottocht is overstuurd waardoor je de informatie moeilijk kunt verstaan. Ondanks deze tekortkomingen zitten er ook enkele mooie kleine interessante verhaaltjes (heksenverhaal) in. De gebruikte muziek is te vrijblijvend en te onpersoonlijk (muzak). Geeft deze muziek de gewilde sfeer om deze film wat extra te geven? De set-noise onder de scènes is willekeurig gebruikt.
Klimmen op water
Harry Zwanenberg
Juryrapport van Paulien van den Tempel
Strekking
Kabeltrein waarbij de laagste cabine omhoog wordt getrokken door water in de dalende cabine
Structuur
Lineair: we rijden mee in de Nerobergbahn naar boven en naar beneden en zien intussen hoe het werkt
Vormgeving
De beginbeelden en boven op de berg zijn een beetje wiebelig. Verder goed en duidelijk.
De tekst van de voice-over had wat spaarzamer gemogen. Dat de wagentje blauw/geel zijn, zien we wel. En waarom horen we niet wanneer de Bergbahn is gebouwd, maar wel dat “zelfs” in de tijd van keizer Wilhelm de treintjes reden? Dat het een mooi uitzicht is boven horen we tweemaal, maar krijgen we niet te zien.
Het is door water aangedreven, maar wordt dat echt weer omhoog gepompt? In Engeland hebben ze zoiets, maar daar wordt de tank boven gevuld vanuit een beek.
Spanning
Interessant verslag van een bijzonder vervoermiddel
Juryrapport van Rik Kapoen
Inhoud
Hoe op waterkracht personenvervoer een hoogteverschil overbrugt.
Structuur
De film volgt het bezoek aan de treinstations en de uitspanning.
Vormgeving
Een interessant onderwerp verzorgd in beeld gebracht. De voice-over is goed verstaanbaar, verzorgd en in balans met de overige geluiden. De camera geeft naast de totalen soms close opnames. Dit maakt het voor de kijker om aangenaam om naar te kijken. In de montage zijn aandachtspunten voor de kijker toegevoegd en dat geeft houvast.
De voice-overtekst geeft veel detail en noemt soms wat men ziet. De shots blijven daardoor soms lang staan. De overdaad aan informatie vertraagt de film onnodig. Afwijkende standpunten en spanningsbogen ontbreken. Dit maakt de film voorspelbaar.
Afsluitend
Een verzorgde film over een interessant onderwerp. Een goed persoonlijk document.
Juryrapport van Hay Joosten
Strekking
Vakantie reportage. Heen en weer met de Nero kabelbaan in Wiesbaden.
Verhaalstructuur
Reportage van een klein onderwerp. Chronologisch op en neer vertelt. De maker is vooral trein georiënteerd.
Filmische vormgeving
Informatieve, functionele shots. Aanvullende informatieve voice-overtekst. Gelukkig is er ook set-noise gebruikt. Het geluid van de bergbaan. Magere aftiteling.